جهت مشاوره با تلفن ثابت در سراسر کشور با شماره  ۹۰۹۹۰۷۱۶۱۳  (بدون نیاز پیش شماره) تماس بگیرید.

روانشناسی ترک اعتیاد

جهت مشاوره تلفنی در زمینه روانشناسی ترک اعتیاد

از تلفن ثابت در سراسر کشور با شماره ۱۶۱۳_۹۰۷_۹۰۹ (بدون پیش شماره) تماس بگیرید

پاسخگویی از ۸ صبح تا ۱۲ شب حتی ایام تعطیل

اعتیاد یک بیماری مزمن پیچیده است که بر مغز و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. فرد مبتلا به اعتیاد، علی‌رغم پیامدهای منفی، تمایل شدید و اجباری به مصرف یک ماده یا انجام یک رفتار پیدا می‌کند. روانشناسی ترک اعتیاد شاخه‌ای از روانشناسی است که بر درک، پیشگیری و درمان اعتیاد تمرکز دارد.

روانشناسی ترک اعتیاد : 5 مورد مهم ترک اعتیاد فرایندی پیچیده است که نیازمند مداخلات چندجانبه، از سم‌زدایی فیزیکی گرفته تا حمایت روانشناختی مداوم است. در این میان، جنبه روانشناختی ترک اعتیاد نقش بسزایی در موفقیت‌آمیز بودن کل فرایند ایفا می‌کند. در ادامه به 5 مورد مهم در روانشناسی ترک اعتیاد اشاره می‌گردد:

  • 1. تقویت انگیزه: اولین گام در ترک اعتیاد ایجاد انگیزه در فرد برای تغییر رفتار است. درمانگر متخصص با استفاده از روش‌های مختلف درمانی مانند مصاحبه‌های انگیزشی (Motivational Interviewing) به فرد کمک می‌کند تا دلایل و انگیزه‌های خود برای ترک را شناسایی کرده و آن‌ها را تقویت نماید.

  • 2. مدیریت علائم و نشانه‌های ترک: ترک مواد اعتیادآور اغلب با بروز علائم و نشانه‌های ناخوشایند جسمی و روانی همراه است. این علائم می‌توانند شامل تحریک‌پذیری، اضطراب، افسردگی، بی‌خوابی و ولع مصرف ماده اعتیادآور باشند. درمانگر با به‌کارگیری تکنیک‌های مدیریت استرس و آموزش مهارت‌های مقابله‌ای به فرد کمک می‌کند تا با این علائم به شکل مؤثر مقابله نماید.

  • 3. شناسایی و درمان اختلالات همبود (Comorbid Disorders): بسیاری از افراد مبتلا به اعتیاد، به طور همزمان از اختلالات روانشناختی دیگری مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال شخصیت نیز رنج می‌برند. این اختلالات همبود می‌توانند زمینه‌ساز اعتیاد شوند و یا در اثر مصرف مواد تشدید گردند. درمان جامع اعتیاد باید شامل شناسایی و درمان این اختلالات همبود نیز باشد.

  • 4. پیشگیری از بازگشت (Relapse Prevention): ترک اعتیاد تنها نیمی از راه است. خطر بازگشت به مصرف ماده اعتیادآور همواره وجود دارد. درمانگر با آموزش مهارت‌های پیشگیری از بازگشت به فرد کمک می‌کند تا عوامل و موقعیت‌های پرخطر را شناسایی کرده و راهبردهایی را برای مقابله با وسوسه مصرف ماده اعتیادآور بیاموزد.

  • 5. حمایت اجتماعی: حمایت خانواده، دوستان و گروه‌های خودیار نقش بسزایی در موفقیت‌آمیز بودن فرایند ترک اعتیاد دارد. درمانگر متخصص می‌تواند به فرد در برقراری ارتباط مجدد با افراد حامی و عضویت در گروه‌های خودیار کمک نماید.

psychology of addiction

روانشناسی ترک اعتیاد: ۵ مورد مهم

اعتیاد اختلالی رفتاری مزمن است که در آن فرد علیرغم پیامدهای زیانبار جسمی، روانی و اجتماعی، به مصرف مداوم ماده اعتیادآور ادامه می‌دهد. ترک اعتیاد فرآیندی پیچیده است که نیازمند مداخلات درمانی جامع و در نظر گرفتن جنبه‌های روانشناختی اعتیاد می‌باشد.

تحقیقات در حوزه روانشناسی اعتیاد، عوامل مؤثر بر ترک موفق را شناسایی کرده است. در این جدول، پنج مورد از مهم‌ترین عوامل روانشناختی مرتبط با ترک اعتیاد آورده شده است:

عامل روانشناختیشرح
انگیزهتمایل و اراده فرد برای ترک مصرف ماده اعتیادآور، اولین گام ضروری در فرآیند درمان است.
آمادگی برای تغییرفرد می‌بایست آمادگی پذیرش تغییرات سبک زندگی و روبرو شدن با چالش‌های ترک را داشته باشد.
مهارت‌های مقابلهتوانایی فرد برای مدیریت استرس، وسوسه و احساسات منفی که می‌توانند منجر به بازگشت به مصرف شوند، اهمیت بسزایی دارد.
حمایت اجتماعیبرخورداری از حمایت و انگیزه از سوی خانواده، دوستان و گروه‌های درمانی، نقش کلیدی در حفظ انگیزه و پیشگیری از لغزش دارد.
سلامت رواناختلالات روانشناختی همبود (comorbid) با اعتیاد، می‌بایست همزمان مورد درمان قرار گیرند تا احتمال موفقیت در ترک اعتیاد افزایش یابد.

در نظر داشته باشید که این جدول، تنها گوشه‌ای از عوامل مؤثر بر ترک اعتیاد را نشان می‌دهد. برنامه درمانی ترک اعتیاد باید بر اساس شرایط فردی و با در نظر گرفتن تمامی جنبه‌های روانشناختی، اجتماعی و زیستی اعتیاد، طراحی و اجرا شود.

با تمرکز بر این 5 مورد مهم در روانشناسی ترک اعتیاد می‌توان شانس موفقیت فرد در رهایی از وابستگی به مواد اعتیادآور را به طور قابل توجهی افزایش داد.

اعتیاد چیست
اعتیاد چیست

اعتیاد چیست

اعتیاد یک اختلال مغزی مزمن و پیشرونده است که در آن فرد درگیر تمایل شدید و اجبارگونه به مصرف مواد مخدر یا انجام رفتارهای خاص علی‌رغم پیامدهای زیانبار آن می‌شود. این اختلال بر مدارهای پاداش مغز تأثیر گذاشته و منجر به تغییرات عصبی و رفتاری قابل توجهی می‌گردد.

اعتیاد را می‌توان از دو جنبه‌ی فیزیولوژیکی و روانی مورد بررسی قرار داد:

  • وابستگی فیزیولوژیکی: مصرف مکرر مواد اعتیادآور منجر به تغییرات در سیستم عصبی بدن و ایجاد وابستگی فیزیکی می‌شود. در این حالت، بدن به ماده‌ی اعتیادآور وابسته شده و برای حفظ تعادل و جلوگیری از بروز علائم ترک، به مصرف مداوم آن نیاز پیدا می‌کند.

  • وابستگی روانی: اعتیاد روانی ناشی از تأثیر مواد اعتیادآور بر سیستم پاداش مغز است. مصرف این مواد منجر به ترشح دوپامین و سایر مواد شیمیایی لذت‌بخش در مغز می‌شود. فرد برای تجربه مجدد این احساس سرخوشی و لذت، به مصرف بیشتر ماده‌ی اعتیادآور روی می‌آورد.

علائم و نشانه‌های اعتیاد

علائم و نشانه‌های اعتیاد بسته به نوع ماده‌ی اعتیادآور و شدت وابستگی فرد می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی از علائم شایع عبارتند از:

  • تمایل شدید به مصرف ماده‌ی اعتیادآور (هوس): فرد درگیر افکار و وسوسه‌های مداوم در ارتباط با مصرف ماده‌ی اعتیادآور می‌شود.
  • از دست دادن کنترل بر مصرف: فرد علی‌رغم تلاش برای ترک یا کنترل میزان مصرف، قادر به توقف مصرف نیست.
  • ایجاد تحمل: به مرور زمان، بدن به میزان مصرف قبلی ماده‌ی اعتیادآور عادت کرده و برای رسیدن به همان سطح از تأثیر، نیاز به مصرف مقدار بیشتری از ماده پیدا می‌کند.
  • علائم ترک: در صورت قطع مصرف یا کاهش قابل توجه مصرف ماده‌ی اعتیادآور، فرد دچار علائم ناخوشایند ترک می‌شود.
  • اختلال در عملکرد اجتماعی، شغلی و تحصیلی: اعتیاد می‌تواند بر روابط فردی، عملکرد شغلی و تحصیلی فرد تأثیر منفی قابل توجهی بگذارد.
  • انکار و پنهان‌کاری: فرد مبتلا به اعتیاد ممکن است مشکل خود را انکار کرده و برای پنهان کردن مصرف ماده‌ی اعتیادآور به دروغگویی و رفتارهای پنهانی روی بیاورد.

انواع اعتیاد

اعتیاد می‌تواند به دو دسته‌ی کلی تقسیم شود:

  • اعتیاد به مواد: این نوع اعتیاد شامل وابستگی به مواد مخدر، الکل، دخانیات و داروهای تجویزی می‌باشد.
  • اعتیاد رفتاری: در این نوع اعتیاد، فرد درگیر تمایل شدید و اجبارگونه به انجام رفتارهای خاصی مانند قمار، بازی‌های رایانه‌ای، اینترنت و خرید کردن می‌شود.

اعتیاد یک بیماری جدی و پیچیده است که نیازمند درمان تخصصی می‌باشد. در صورت مشاهده‌ی علائم اعتیاد در خود یا اطرافیان، مراجعه به متخصصان و مراکز درمانی ضروری است.

روانشناسی اعتیاد چیست

روانشناسی اعتیاد شاخه‌ای از علم روانشناسی است که به بررسی جنبه‌های روانیِ شکل‌گیری، تداوم و درمان وابستگی به مواد مخدر و رفتارهای اعتیادآور می‌پردازد. این حوزه با تمرکز بر علل زمینه‌ای گرایش به مصرف مواد، روندهای ذهنی مرتبط با اعتیاد و تاثیرات روانی ناشی از آن، دیدگاهی جامع در کنار رویکردهای زیستی و اجتماعی برای درک و درمان اعتیاد ارائه می‌دهد.

دلایل روی آوردن به روانشناسی اعتیاد برای درک اعتیاد

  • شناسایی عوامل ریسک روانی: روانشناسی اعتیاد با بررسی عوامل روانی زمینه‌ای مانند عزت نفس پایین، افسردگی، اضطراب و مشکلات کنترل تکانه، به شناسایی افرادی با ریسک بالاتر ابتلا به اعتیاد کمک می‌کند.
  • درک فرایندهای ذهنی اعتیاد: این حوزه به درک چگونگی تاثیر مواد بر سیستم پاداش مغز و شکل‌گیری الگوهای فکری و رفتاری مرتبط با اعتیاد می‌پردازد.
  • توسعه روش‌های درمانی مبتنی بر روان: روانشناسی اعتیاد با درک فرایندهای روانی اعتیاد، به توسعه روش‌های درمانی موثری مانند رفتار درمانی شناختی (CBT) و درمان حمایتی فردی کمک می‌کند.
  • پیشگیری از اعتیاد: با شناسایی عوامل زمینه‌ای و الگوهای رفتاری مرتبط با اعتیاد، می‌توان برنامه‌های پیشگیری موثرتری برای جامعه و گروه‌های در معرض خطر طراحی و اجرا نمود.

حوزه‌های کلیدی در روانشناسی اعتیاد:

  • علل و انگیزه‌های مصرف مواد: بررسی عوامل روانی، اجتماعی و محیطی که فرد را به سمت مصرف مواد سوق می‌دهد.
  • تاثیرات روانی مواد اعتیادآور: تحلیل چگونگی تاثیر مواد بر خلق و خوی، تفکر، انگیزه و رفتار فرد.
  • اختلالات روانی همبود با اعتیاد: بررسی همزمانی اعتیاد با اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیت.
  • درمان‌های روانشناختی اعتیاد: توسعه و به‌کارگیری روش‌های درمانی مبتنی بر تغییر رفتار و شناخت برای ترک اعتیاد و پیشگیری از عود.
  • پیشگیری از اعتیاد: طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی و مداخلات روانی برای ارتقاء مهارت‌های مقابله‌ای و کاهش گرایش به مصرف مواد در افراد و جامعه.

با بهره‌گیری از دانش روانشناسی اعتیاد، متخصصان می‌توانند در کنار سایر رویکردهای درمانی، به افراد مبتلا به اعتیاد در مسیر بهبودی یاری رسانده و پیشگیری از بروز و گسترش این معضل اجتماعی را تسهیل بخشند.

مشاوره ترک اعتیاد

مشاوره ترک اعتیاد: گامی اساسی در مسیر بهبودی

اعتیاد به مواد مخدر، وابستگی جسمی و روانی به یک ماده مخدر است که منجر به اختلالات رفتاری، شناختی و فیزیولوژیکی قابل توجه می شود. ترک اعتیاد فرآیندی پیچیده است که اغلب نیازمند مداخلات درمانی جامع و چندجانبه است. مشاوره ترک اعتیاد یکی از ارکان اصلی این فرآیند به شمار می رود و نقش بسزایی در افزایش نرخ موفقیت درمان ایفا می کند.

اهداف مشاوره ترک اعتیاد

  • ایجاد انگیزه و آمادگی برای ترک: مشاوران ترک اعتیاد با بهره مندی از فنون مصاحبه انگیزشی، فرد را برای پذیرش اعتیاد و لزوم درمان آماده می سازند. همچنین به فرد در جهت تقویت اراده و انگیزه برای ترک یاری می رسانند.
  • شناسایی عوامل زمینه‌ساز اعتیاد: در جلسات مشاوره، علل و ریشه های شکل گیری اعتیاد مورد بررسی قرار می گیرد. این عوامل می توانند شامل مشکلات روانی، فشارهای روانی-اجتماعی، فقدان مهارت های مقابله و … باشند.
  • تعیین و اجرای برنامه درمانی: بر اساس ارزیابی های انجام شده، مشاور متخصص به فرد در انتخاب مناسب ترین روش های درمانی کمک می کند. این روش ها می توانند شامل درمان دارویی، روان درمانی های فردی و گروهی، خانواده درمانی و … باشند.
  • حمایت و آموزش مهارت های مقابله: مشاوران ترک اعتیاد به فرد در جهت مقابله با وسوسه مصرف مجدد مواد مخدر آموزش های لازم را ارائه می دهند. همچنین به فرد در جهت مدیریت استرس، برقراری روابط سالم و … مهارت آموزی می کنند.
  • پیشگیری از بازگشت به اعتیاد: پس از اتمام دوره درمان، جلسات مشاوره به صورت منظم و با فواصل زمانی مشخص ادامه می یابند. این جلسات به منظور پیشگیری از عود بیماری و حمایت فرد در فرایند بهبودی برگزار می شوند.

مزایای مشاوره ترک اعتیاد

  • افزایش انگیزه و آمادگی برای ترک اعتیاد
  • درک صحیح ماهیت اعتیاد و عوارض ناشی از آن
  • شناسایی و مدیریت عوامل زمینه‌ساز اعتیاد
  • انتخاب و اجرای برنامه درمانی مناسب
  • یادگیری مهارت های مقابله با وسوسه مصرف
  • پیشگیری از بازگشت به اعتیاد
  • بهبود روابط فردی و اجتماعی
  • ارتقای کیفیت زندگی فرد

مشاوره ترک اعتیاد، با در نظر گرفتن ابعاد مختلف اعتیاد، به فرد کمک می کند تا به طور موثر بر این بیماری غلبه کند و به سوی بهبودی و سلامت گام بردارد.

روانشناس اعتیاد کیست ؟

روانشناس اعتیاد متخصصی است که در زمینه اختلال مصرف مواد (Substance Use Disorder) دانش و تخصص دارد. این اختلال، وضعیتی پیچیده است که فرد علی‌رغم پیامدهای منفی و مضر مصرف مواد، همچنان به استفاده‌ی بی‌رویه و کنترل‌نشده از آن‌ها ادامه می‌دهد. این وابستگی شدید موجب اختلال در عملکرد روزانه‌ی فرد می‌شود.

روانشناس اعتیاد با تکیه بر دانش روانشناسی و روش‌های درمانی مبتنی بر شواهد، به افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد و خانواده‌های آن‌ها یاری می‌رساند.

روانشناس معتادان

روانشناس متخصص اعتیاد: همراهی برای بازیابی سلامت

اعتیاد، اختلالی رفتاری و روانی مزمن است که در آن فرد علیرغم پیامدهای زیانبار جسمی، روانی و اجتماعی، قادر به کنترل مصرف ماده اعتیادآور نیست. در مسیر درمان اعتیاد، متخصصین مختلفی از جمله پزشکان، روانپزشکان و روانشناسان نقش‌آفرینی می‌کنند.

روانشناس متخصص اعتیاد، فردی است که با گذراندن دوره‌های آموزشی تخصصی و کسب تجربه بالینی، مهارت‌های لازم برای کمک به افراد درگیر با اعتیاد و خانواده‌های آنان را به دست آورده است. این متخصصین درک عمیقی از ماهیت اعتیاد، عوامل زمینه‌ساز و روش‌های درمان مبتنی بر شواهد دارند.

نقش روانشناس متخصص اعتیاد در فرایند درمان

روانشناس متخصص اعتیاد، نقشی محوری در یاری رساندن به افراد درگیر با اعتیاد ایفا می‌کند. خدمات قابل ارائه توسط این متخصصین به شرح زیر است:

  • ارزیابی و تشخیص: روانشناس متخصص اعتیاد با انجام مصاحبه‌های بالینی و ابزارهای تشخیصی، نوع ماده اعتیادآور، شدت وابستگی، و وجود اختلالات همبود (همزمانی اعتیاد با اختلالات روانپزشکی دیگر) را تعیین می‌کند. این ارزیابی دقیق، مبنایی برای طراحی برنامه درمانی فردی و ارجاع به سایر متخصصین در صورت نیاز قرار می‌گیرد.
  • مداخلات درمانی روانشناختی: روانشناسان متخصص اعتیاد از طیف وسیعی از رویکردهای درمانی مبتنی بر شواهد، از جمله درمان شناختی-رفتاری (CBT)، مدیریت انگیزشی (MI)، و درمان پذیرش و تعهد (ACT) برای کمک به افراد در تغییر الگوهای فکری و رفتاری مرتبط با اعتیاد استفاده می‌کنند. این مداخلات بر تقویت مهارت‌های مقابله‌ای، مدیریت استرس، و پیشگیری از لغزش تمرکز دارند.
  • حمایت فردی و گروهی: روانشناسان متخصص اعتیاد با برگزاری جلسات مشاوره فردی و گروهی، فضایی حمایتی و ایمن را برای افراد درگیر با اعتیاد فراهم می‌کنند. در این جلسات، افراد می‌توانند تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، احساسات خود را ابراز کنند، و از حمایت همسالان خود بهره‌مند شوند.
  • آموزش خانواده: اعتیاد، اختلالی خانوادگی است که بر سلامت و functioning کل خانواده تأثیر می‌گذارد. روانشناسان متخصص اعتیاد، با آموزش خانواده‌ها در خصوص ماهیت اعتیاد، چگونگی برقراری ارتباط مؤثر، و حمایت از فرد در حال بهبودی، به تقویت بنیان خانواده و ارتقاء کیفیت زندگی اعضای آن کمک می‌کنند.
  • پیشگیری از عود: پس از اتمام دوره درمان اولیه، خطر عود همچنان وجود دارد. روانشناسان متخصص اعتیاد با آموزش مهارت‌های پیشگیری از عود به فرد و خانواده، به ایشان در حفظ بهبودی و پیشگیری از بازگشت به مصرف ماده اعتیادآور یاری می‌رسانند.

چگونگی یافتن روانشناس متخصص اعتیاد

  • انجمن‌های علمی: با مراجعه به وب‌سایت انجمن‌های علمی مرتبط با حوزه اعتیاد، همچون انجمن علمی روانشناسی اعتیاد ایران، می‌توانید فهرستی از روانشناسان متخصص اعتیاد واجد شرایط را بیابید.
  • مراکز درمانی اعتیاد: بسیاری از مراکز درمانی اعتیاد با روانشناسان متخصص اعتیاد همکاری می‌کنند. با برقراری تماس با این مراکز می‌توانید از خدمات مشاوره و درمان بهره‌مند شوید.
  • معرفی از پزشکان و روانپزشکان: پزشکان و روانپزشکان می‌توانند شما را به روانشناسان متخصص اعتیاد واجد شرایط معرفی کنند.

با بهره‌مندی از خدمات روانشناس متخصص اعتیاد، افراد درگیر با اعتیاد و خانواده‌های آنان می‌توانند امیدوارانه‌تر در مسیر بهبودی گام برداشته و به سلامت و کیفیت زندگی مطلوب دست یابند.

روانشناسی اعتیاد به مواد مخدر

ویژگی های مهم روانشناختی مرتبط با اعتیاد به مواد مخدر

اعتیاد به مواد مخدر، اختلالی پیچیده است که نه تنها با وابستگی جسمی به ماده، بلکه با عوامل روانشناختی متعددی نیز در ارتباط است. درک این ویژگی‌های روانشناختی برای متخصصان حوزه درمان و پیشگیری از اعتیاد، امری ضروری به شمار می‌رود.

تحقیقات علمی، ارتباطی معنادار میان برخی ویژگی‌های شخصیتی و گرایش به اعتیاد را نشان داده‌اند. این ویژگی‌ها عبارتند از:

  • روان‌رنجوری (Neuroticism): افراد با سطوح بالای روان‌رنجوری، بیشتر مستعد تجربه احساسات منفی مانند اضطراب، افسردگی، خشم و نگرانی هستند. این افراد ممکن است به مواد مخدر به عنوان راهی برای تسکین موقت این احساسات روی بیاورند.

  • برون‌گرایی (Extraversion): شواهد در مورد ارتباط برون‌گرایی با اعتیاد، اندکی متناقض است. برخی مطالعات نشان داده‌اند که افراد برون‌گرا بیشتر در معرض خطر ابتلا به اعتیاد قرار دارند. این احتمال وجود دارد که این افراد به دنبال تجربه هیجانات و احساسات جدید، به سمت مصرف مواد مخدر کشیده شوند.

  • گشودگی به تجربه (Openness to Experience): ارتباط گشودگی به تجربه با اعتیاد، به طور کامل روشن نشده است. با این حال، به نظر می‌رسد افرادی که تمایل بالایی به تجربه‌های جدید و ریسک‌پذیری دارند، ممکن است بیشتر در معرض خطر گرایش به مواد مخدر قرار گیرند.

  • توافق‌پذیری (Agreeableness): افراد با سطوح بالای توافق‌پذیری، عموما افرادی سازگار، با وجدان و مسئولیت‌پذیر هستند. مطالعات نشان داده‌اند که بین توافق‌پذیری پایین و خطر ابتلا به اعتیاد، ارتباطی معنادار وجود دارد.

  • وظیفه‌گرایی (Conscientiousness): افراد با سطوح بالای وظیفه‌گرایی، افرادی منظم، هدفمند و دارای کنترل بر رفتار خود هستند. تحقیقات حاکی از آن است که بین وظیفه‌گرایی پایین و خطر ابتلا به اعتیاد، ارتباطی منفی وجود دارد.

علاوه بر ویژگی‌های شخصیتی، عوامل روانشناختی دیگری نیز می‌توانند در ایجاد و تشدید اعتیاد نقش داشته باشند:

  • اختلالات روانی: وجود اختلالات روانی نظیر افسردگی، اضطراب و اختلال شخصیت ضد اجتماعی، می‌تواند افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اعتیاد قرار دهد.

  • مهار نامناسب هیجانات: افرادی که توانایی کمی در مدیریت احساسات منفی خود دارند، ممکن است برای فرار از این احساسات به مصرف مواد مخدر روی آورند.

  • جستجوی هیجان: برخی افراد به دنبال تجربه سطوح بالاتری از هیجان و سرخوشی هستند و ممکن است مواد مخدر را برای رسیدن به این هدف مصرف کنند.

  • فقدان مهارت‌های مقابله‌ای: نداشتن مهارت‌های لازم برای مقابله با استرس، فشار روانی و مشکلات زندگی، می‌تواند زمینه‌ساز گرایش به اعتیاد شود.

  • مشکلات روابط اجتماعی: افرادی که در روابط اجتماعی خود با مشکل مواجه هستند و احساس تنهایی و انزوا را تجربه می‌کنند، ممکن است به مواد مخدر به عنوان راهی برای برقراری ارتباط یا کاهش این احساسات روی بیاورند.

با در نظر گرفتن این ویژگی‌ها و عوامل روانشناختی، متخصصان می‌توانند برنامه‌های درمانی و پیشگیرانه جامع‌تری برای مقابله با اعتیاد طراحی و اجرا نمایند.

اعتیاد از نظر روانشناسی

اعتیاد از نظر روانشناسی، اختلالی رفتاری و مغزی پیچیده است که در آن فرد علی‌رغم پیامدهای زیانبار جسمی، روانی و اجتماعی، به مصرف مکرر یک ماده (یا مواد) وابستگی پیدا می‌کند. این وابستگی دو جنبه‌ی کلیدی دارد:

  • وابستگی جسمی: وابستگی جسمی زمانی ایجاد می‌شود که بدن فرد به ماده‌ی اعتیادآور عادت کرده و در صورت قطع مصرف، علائم ترک ناخوشایند (سندروم ترک) را تجربه می‌کند.
  • وابستگی روانی: وابستگی روانی به احساس اجبار شدید برای مصرف ماده‌ی اعتیادآور به منظور رسیدن به سرخوشی یا اجتناب از علائم ترک اشاره دارد. در این حالت، فرد تمایل شدید به مصرف ماده دارد و بخش قابل توجهی از زندگی او حول محور تهیه و مصرف آن می‌چرخد.

علل روانشناختی زمینه‌ساز اعتیاد

تحقیقات روانشناختی عوامل متعددی را در زمینه‌ساز شدن اعتیاد شناسایی کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • اختلالات روانی: افرادی که با اختلالاتی همچون افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و اختلالات شخصیت دست و پنجه نرم می‌کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اعتیاد قرار دارند. آن‌ها ممکن است به مصرف مواد برای خوددرمانی و تسکین علائم منفی هیجانی روی بیاورند.
  • کمبود مهارت‌های مقابله‌ای: افرادی که فاقد مهارت‌های مقابله‌ای سالم برای مدیریت استرس، خشم، یا عواطف منفی دیگر هستند، ممکن است به مصرف مواد به عنوان یک مکانیزم مقابله‌ی ناسازگار روی بیاورند.
  • تجربیات آسیب‌زا: تجربیات تلخ و آسیبزای دوران کودکی همچون سوءرفتار، غفلت و یا فقدان حمایت‌های عاطفی می‌تواند زمینه‌ساز گرایش به اعتیاد در بزرگسالی شود.
  • فشار همسالان و محیط اجتماعی: قرار گرفتن در معرض محیط‌هایی که مصرف مواد در آن‌ها امری رایج است، می‌تواند خطر ابتلا به اعتیاد را افزایش دهد. به ویژه در دوران نوجوانی، فشار همسالان برای مصرف مواد می‌تواند عاملی تاثیرگذار باشد.
  • عوامل ژنتیکی: تحقیقات نشان می‌دهند که برخی افراد از نظر ژنتیکی بیشتر مستعد ابتلا به اعتیاد هستند. با این حال، عوامل ژنتیکی به تنهایی نمی‌توانند منجر به اعتیاد شوند و تعامل این عوامل با عوامل محیطی در شکل‌گیری اعتیاد نقش کلیدی دارد.

پیامدهای روانی اعتیاد

اعتیاد می‌تواند پیامدهای منفی متعددی بر سلامت روان فرد داشته باشد، از جمله:

  • افسردگی و اضطراب: مصرف مواد می‌تواند علائم افسردگی و اضطراب را تشدید کند. همچنین، قطع مصرف مواد نیز می‌تواند منجر به بروز علائم افسردگی و اضطراب شود.
  • اختلالات تفکر و حافظه: مصرف مواد می‌تواند بر عملکردهای شناختی همچون تفکر، حافظه و تمرکز تاثیر منفی بگذارد.
  • روان‌پریشی: در برخی موارد، مصرف مواد می‌تواند منجر به بروز علائم روان‌پریشی همچون توهم و هذیان شود.
  • خودکشی: افراد مبتلا به اعتیاد در معرض خطر بالاتری برای اقدام به خودکشی قرار دارند.

درمان اعتیاد از دیدگاه روانشناسی

درمان اعتیاد از دیدگاه روانشناسی بر کمک به فرد برای ترک مصرف ماده‌ی اعتیادآور و مدیریت عوامل زمینه‌ساز آن تمرکز دارد.

برخی از رویکردهای اصلی درمان اعتیاد از نظر روانشناسی عبارتند از:

  • درمان شناختی- رفتاری (CBT): این رویکرد به فرد کمک می‌کند تا الگوهای فکری و رفتاری ناسازگار مرتبط با مصرف مواد را شناسایی و اصلاح کند.
  • مصاحبه انگیزشی (MI): این رویکرد به فرد کمک می‌کند تا انگیزه‌ی درونی خود را برای ترک اعتیاد افزایش دهد.
  • گروه درمانی: گروه درمانی می‌تواند فضایی حمایتی برای فرد فراهم کند تا تجربیات خود را با دیگران به اشتراک گذاشته و از حمایت آن‌ها بهره‌مند شود.

برای داشتن یک برنامه‌ی درمانی جامع و موثر، معمولا ترکیبی از رویکردهای درمانی ذکر شده در بالا در نظر گرفته می‌شود. همچنین، روانشناس ممکن است به منظور مدیریت علائم ترک و دیگر مشکلات روانی ناشی از اعتیاد، دارو درمانی را نیز تجویز کند.

بهترین و سریعترین روش ترک اعتیاد

اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری پیچیده است که بر سلامت جسمی، روحی و روانی فرد تأثیر گذاشته و نیازمند درمان جامع و تخصصی می باشد. در تصور عموم، ترک اعتیاد روندی سریع و یکباره تلقی می شود، اما این باور نادرست است. ترک موفق اعتیاد مستلزم رویکردی چندوجهی و مبتنی بر شواهد علمی است که با در نظر گرفتن شرایط فردی بیمار طراحی و اجرا می گردد.

ارکان اصلی درمان اعتیاد

بر پایه اصول پذیرفته شده در سطح جهانی، درمان موثر اعتیاد بر سه رکن اصلی استوار است:

  • سم زدایی (Detoxification): فرایند سم زدایی، بدن را از باقی مانده مواد مخدر پاک کرده و به کنترل علائم ترک حاد کمک می کند. این مرحله معمولا تحت نظارت پزشک متخصص در مراکز درمانی صورت می پذیرد.
  • روان درمانی (Psychotherapy): مداخلات روانشناختی به بیمار کمک می کند تا ریشه های اعتیاد خود را شناسایی کرده و الگوهای رفتاری ناسازگار را اصلاح نماید. همچنین، در این مرحله فرد مهارت های مقابله ای با استرس و وسوسه مصرف مواد را فرا می گیرد.
  • حمایت های اجتماعی (Social Support): حمایت و همراهی خانواده و اطرافیان نقشی حیاتی در روند بهبودی فرد دارد. شرکت در گروه های خودیاری و بهره مندی از حمایت های اجتماعی، احتمال لغزش و بازگشت به مصرف را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

روش های درمانی تکمیلی

علاوه بر ارکان اصلی ذکر شده، روش های درمانی تکمیلی دیگری نیز وجود دارند که می توانند به روند بهبودی بیمار کمک کنند. این روش ها شامل:

  • دارو درمانی (Medication-Assisted Treatment): در برخی موارد، پزشک متخصص ممکن است داروهایی را برای کاهش علائم ترک و کنترل هوس مصرف تجویز نماید.
  • طب مکمل و جایگزین (Complementary and alternative medicine – CAM): برخی از روش های طب مکمل مانند طب سوزنی یا یوگا می توانند به مدیریت استرس و بهبود خواب فرد کمک کنند. با این حال، این روش ها به تنهایی برای درمان اعتیاد کافی نیستند و باید در کنار درمان های مبتنی بر شواهد علمی به کار گرفته شوند.

نتیجه گیری

باور به وجود “بهترین و سریع ترین” روش برای ترک اعتیاد، تصوری نادرست است. درمان موثر اعتیاد مستلزم رویکردی جامع و شخصی سازی شده می باشد که بر اساس شرایط و نیازهای منحصر به فرد هر بیمار طراحی می گردد. ترک موفق اعتیاد فرآیندی زمان بر و نیازمند تعهد و پشتکار فرد بیمار و حمایت همه جانبه اطرافیان است.

تعریف اعتیاد از نظر روانشناسی

اعتیاد از دیدگاه روانشناختی، یک اختلال پیچیده مغزی در نظر گرفته می‌شود که منجر به الگوهای ناسازگار استفاده از مواد یا رفتارها می‌شود. این الگوها با ویژگی‌های زیر همراه هستند:

  • از دست دادن کنترل: فرد مبتلا به اعتیاد، توانایی کنترل میزان مصرف ماده یا انجام رفتار موردنظر را به تدریج از دست می‌دهد.
  • وابستگی: فرد وابستگی شدید جسمی و روانی به ماده یا رفتار پیدا می‌کند، به گونه‌ای که برای کسب احساس خوب یا عملکرد طبیعی، به آن نیازمند می‌شود.
  • ادامه مصرف علی‌رغم پیامدهای منفی: فرد همچنان به مصرف ماده یا انجام رفتار اعتیادآور ادامه می‌دهد، حتی با وجود آگاهی از پیامدهای منفی و زیان‌بار آن برای سلامتی، روابط اجتماعی، شغل و …

ابعاد کلیدی اعتیاد

برای درک کامل ماهیت اعتیاد، روانشناسان آن را از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار می‌دهند که مهمترین آن‌ها عبارتند از:

  • وابستگی جسمی: در وابستگی جسمی، بدن فرد به ماده اعتیادآور وابسته می‌شود و در صورت قطع مصرف، علائم ترک جسمی مانند درد، لرزش، تعریق و … را تجربه می‌کند.
  • وابستگی روانی: در وابستگی روانی، فرد برای تجربه احساس لذت، رهایی از استرس و عواطف منفی و یا بهبود عملکرد، به ماده یا رفتار اعتیادآور متکی می‌شود.
  • تحمل: با مصرف مکرر ماده اعتیادآور، بدن به مرور زمان نسبت به آن تحمل پیدا می‌کند. به این معنا که برای دستیابی به همان اثر اولیه، فرد نیاز به مصرف مقدار بیشتری از ماده پیدا می‌کند.
  • علائم و نشانه‌های رفتاری: اعتیاد با بروز علائم و نشانه‌های رفتاری متعددی همراه است، از جمله پنهان‌کاری مصرف، اولویت دادن به ماده یا رفتار اعتیادآور بر سایر فعالیت‌های زندگی، قرض گرفتن پول برای تهیه ماده، دروغ‌گویی و … .

نتیجه‌گیری

اعتیاد یک اختلال پیچیده مغزی است که ابعاد مختلفی (جسمی، روانی، رفتاری) را درگیر می‌کند. درک ماهیت چندوجهی اعتیاد، برای طراحی و اجرای برنامه‌های پیشگیری، درمان و حمایت از افراد مبتلا به اعتیاد، ضروری است.

3.7/5 - (3 امتیاز)

جهت مشاوره تلفنی در زمینه روانشناسی ترک اعتیاد

از تلفن ثابت در سراسر کشور با شماره ۱۶۱۳_۹۰۷_۹۰۹ (بدون پیش شماره) تماس بگیرید

پاسخگویی از ۸ صبح تا ۱۲ شب حتی ایام تعطیل

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا