برخورد با دانش آموز پرخاشگر

راهنمای جامع و تخصصی برای معلمان و والدین درباره نحوه برخورد با دانش آموز پرخاشگر. با راهکارهای روانشناختی، تکنیک‌های آرام سازی و استراتژی‌های پیشگیرانه، به حل ریشه‌ای پرخاشگری کمک کنید.

مقاله‌ای که در پیش رو دارید، در واحد تولید محتوای تخصصی ذهن آگاهانه و با هدف واکاوی عمیق و ارائه راهکارهای علمی و عملی برای یکی از نگران کننده‌ترین و پیچیده‌ترین چالش‌های دنیای تعلیم و تربیت، یعنی برخورد با دانش آموز پرخاشگر، نگاشته شده است. ما به عنوان تیمی از روانشناسان کودک و متخصصان علوم تربیتی، بر آن شدیم تا با ارائه یک نقشه راه کامل، شما معلمان، مدیران و والدین گرامی را در این مسیر دشوار اما حیاتی، همراهی کنیم.

مقدمه: فراتر از یک رفتار چالش برانگیز، درک یک فریاد خاموش

مواجهه با پرخاشگری دانش آموز—چه به صورت کلامی مانند فریاد و توهین، چه فیزیکی مانند هل دادن و آسیب زدن به وسایل—تجربه‌ای عمیقا استرس‌زا و نگران کننده است.

این رفتار نه تنها امنیت فیزیکی و روانی کل کلاس و محیط خانه را تهدید می‌کند، بلکه می‌تواند فرآیند یادگیری را به طور کامل متوقف کرده و احساس درماندگی و فرسودگی شدیدی را در معلمان و والدین ایجاد کند. اولین واکنش در برابر چنین رفتاری، اغلب تلاش برای کنترل، سرکوب و تنبیه است. اما این رویکرد، در بهترین حالت، یک راه حل موقتی و سطحی است.

در این مقاله جامع، ما به عنوان دو متخصص، قصد داریم شما را به سفری عمیق‌تر به دنیای دانش آموز پرخاشگر دعوت کنیم. ما معتقدیم که پرخاشگری، یک انتخاب از روی بدجنسی نیست؛ بلکه در اکثر قریب به اتفاق موارد، یک واکنش انفجاری و ناشیانه به یک درد، ترس، ناکامی یا نیازی است که کودک مهارت ابراز صحیح آن را نیاموخته است. پرخاشگری یک فریاد کمک است.

بنابراین، برخورد با دانش آموز پرخاشگر نباید یک جنگ قدرت برای ساکت کردن او باشد، بلکه باید یک فرآیند هوشمندانه برای شنیدن آن فریاد، درک منشا آن و آموزش راه‌های سالم‌تر برای بیان نیازها باشد. با ما همراه باشید تا با هم، ابزارهای لازم برای تبدیل این بحران به فرصتی برای رشد و درمان را بیاموزیم.

برای دریافت مشاوره تخصصی و فوری در زمینه مدیریت خشم و پرخاشگری در کودکان و نوجوانان، می‌توانید از تلفن ثابت در سراسر کشور با شماره 9099071613 (بدون پیش شماره) تماس حاصل فرمایید. تیم متخصصان ما از ساعت ۸ صبح تا ۱۲ شب، حتی در ایام تعطیل، آماده ارائه راهنمایی به شما هستند.

برخورد با دانش آموز پرخاشگر: چرا درک “چرا” مهمتر از “چکار کنم” است؟

اولین و حیاتی‌ترین گام در فرآیند برخورد با دانش آموز پرخاشگر، تغییر پارادایم فکری ما از “چگونه این رفتار را متوقف کنم؟” به “این رفتار از کجا نشات می‌گیرد؟” است. پرخاشگری یک رفتار پیچیده است که مانند شاخه‌های یک درخت، از ریشه‌هایی عمیق و پنهان تغذیه می‌کند.

تا زمانی که ما فقط به هرس کردن شاخه‌ها بپردازیم (تنبیه و سرکوب)، درخت همچنان به رشد خود ادامه خواهد داد و شاخه‌های جدید و قوی‌تری تولید خواهد کرد. یک برخورد موثر، برخوردی است که ریشه‌ها را هدف قرار می‌دهد.

این ریشه‌ها می‌توانند بسیار متنوع باشند: از مشکلات بیولوژیکی و عصبی گرفته تا آسیب‌های عاطفی، الگوهای خانوادگی نادرست، مشکلات یادگیری و ضعف در مهارت‌های ارتباطی. نادیده گرفتن این عوامل و تمرکز صرف بر روی رفتار ظاهری، نه تنها غیرمنصفانه، بلکه کاملا غیرموثر است.

این رویکرد به دانش آموز این پیام را می‌دهد که “تو و مشکلاتت برای من مهم نیستید، فقط می‌خواهم ساکت باشی.” در مقابل، یک رویکرد ریشه‌ای به او می‌گوید: “من رفتار تو را تایید نمی‌کنم، اما تو را می‌بینم و می‌خواهم کمکت کنم تا راه بهتری برای کنار آمدن با مشکلاتت پیدا کنی.” این تغییر نگرش، سنگ بنای هرگونه مداخله موفق و بلندمدت در حوزه برخورد با دانش آموز پرخاشگر است.

واکاوی ریشه‌های پرخاشگری: سفری به دنیای درونی دانش آموز

برای یافتن بهترین راه حل، ابتدا باید دلایل احتمالی پرخاشگری را بشناسیم. این دلایل را می‌توان در چند دسته کلی طبقه‌بندی کرد:

عوامل زیستی و عصب روانشناختی

گاهی اوقات، ریشه مشکل در سیم‌کشی مغز و بیولوژی بدن دانش آموز است.

• اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD): ضعف در کنترل تکانه، یکی از علائم اصلی ADHD است. این دانش آموزان ممکن است بدون فکر قبلی، واکنشی پرخاشگرانه از خود نشان دهند.
• اختلالات طیف اوتیسم (ASD): مشکل در درک نشانه‌های اجتماعی و ناتوانی در بیان نیازها، می‌تواند به ناکامی و در نتیجه، بروز رفتارهای پرخاشگرانه منجر شود.
• مشکلات پردازش حسی: دانش آموزی که به محرک‌های حسی (مانند صدا، نور یا لمس) بیش از حد یا کمتر از حد حساس است، ممکن است در اثر قرار گرفتن در یک محیط پر محرک مانند کلاس درس، دچار برانگیختگی شدید شده و با پرخاشگری واکنش نشان دهد.
• مشکلات یادگیری: دانش آموزی که با یک اختلال یادگیری مشخص (مانند خوانش‌پریشی) دست و پنجه نرم می‌کند، ممکن است از پرخاشگری به عنوان مکانیزمی برای فرار از موقعیت‌هایی که ضعف او را آشکار می‌کنند، استفاده نماید.

عوامل محیطی و خانوادگی

خانه، اولین مدرسه یادگیری هیجانات است.

• مشاهده خشونت: کودکی که شاهد خشونت فیزیکی یا کلامی میان والدین است، یاد می‌گیرد که پرخاشگری روشی قابل قبول برای حل مشکلات است.
• سبک‌های فرزندپروری خشن یا سهل‌گیر: تنبیه بدنی و فریاد زدن، به کودک پرخاشگری را می‌آموزد. از سوی دیگر، والدینی که هیچ حد و مرزی تعیین نمی‌کنند، به کودک اجازه نمی‌دهند تا مهارت خودکنترلی را بیاموزد.
• آسیب‌های عاطفی (Trauma): تجربه رویدادهای آسیب‌زا مانند طلاق پر تنش، از دست دادن عزیزان، سوءاستفاده یا بی‌توجهی شدید، می‌تواند سیستم عصبی کودک را در حالت “جنگ یا گریز” دائمی قرار دهد و آستانه تحمل او را به شدت پایین بیاورد.

عوامل اجتماعی و مهارتی

• ضعف در مهارت‌های کلامی: وقتی کودک کلمات لازم برای بیان احساسات شدیدی مانند خشم، ترس یا ناامیدی را ندارد، با دستانش یا با فریاد “حرف می‌زند”.
• قربانی قلدری بودن: پرخاشگری اغلب یک واکنش به احساس قربانی بودن و تلاش برای بازپس‌گیری قدرت است.
• فشار گروه همسالان: تلاش برای اثبات خود و کسب جایگاه در گروه دوستان.

شناسایی این عوامل نیازمند مشاهده دقیق، همکاری با والدین و در صورت لزوم، ارجاع به متخصص است. این دقیق‌ترین برخورد با دانش آموز پرخاشگر از منظر تشخیصی است.

مدیریت بحران در لحظه: تکنیک‌های آرام سازی و کاهش تنش

تصور کنید دانش آموزی در کلاس از کوره در رفته، فریاد می‌زند و وسایل را پرت می‌کند. در این لحظه، هدف شما آموزش یا نصیحت نیست. تنها یک هدف وجود دارد: تامین امنیت و کاهش تنش (De-escalation).

گام اول: حفظ ایمنی

• ایمن سازی محیط: سایر دانش آموزان را با آرامش از صحنه دور کنید. از آنها بخواهید به فعالیت دیگری مشغول شوند یا در صورت لزوم، از کلاس خارج شوند.
• حفظ فاصله فیزیکی: به فضای شخصی دانش آموز احترام بگذارید. نزدیک شدن بیش از حد می‌تواند به عنوان یک تهدید تلقی شده و اوضاع را بدتر کند.

گام دوم: آرام سازی خودتان

شما نمی‌توانید آتشی را با آتش دیگر خاموش کنید. آرامش شما، لنگرگاه دانش آموز در این طوفان هیجانی است.

• تنفس عمیق: قبل از هر واکنشی، چند نفس عمیق و آرام بکشید.
• زبان بدن آرام: دست به سینه نایستید. حالت تهاجمی نگیرید. شانه‌های خود را شل کرده و کمی به পাশে متمایل شوید.
• لحن صدای آرام و یکنواخت: با صدایی آرام‌تر و آهسته‌تر از دانش آموز صحبت کنید. این کار به طور ناخودآگاه، او را به کاهش صدای خود ترغیب می‌کند.

گام سوم: تکنیک‌های کلامی و غیرکلامی کاهش تنش

• اعتبار بخشی به احساسات: احساس او را تایید کنید، حتی اگر با رفتارش موافق نیستید. “می‌بینم که خیلی خیلی عصبانی هستی.” / “به نظر میاد یه چیزی خیلی ناراحتت کرده.” این کار به او نشان می‌دهد که دیده شده است.
• استفاده از جملات کوتاه و ساده: در اوج بحران، مغز قادر به پردازش اطلاعات پیچیده نیست. از جملات ساده و دستوری آرام استفاده کنید. “بیا اینجا بنشینیم.” / “یک لیوان آب می‌خوری؟”
• گوش دادن فعال: اگر دانش آموز صحبت می‌کند، فقط گوش دهید. حرفش را قطع نکنید، قضاوت نکنید، راه حل ندهید. فقط اجازه دهید تخلیه شود.
• ارائه انتخاب‌های محدود و کنترل شده: این کار به او کمک می‌کند تا احساس کنترل را دوباره به دست آورد. “دوست داری روی این صندلی بشینی یا اون یکی؟” / “می‌خوای با من صحبت کنی یا چند دقیقه تنها باشی؟”

این رویکرد، هسته اصلی برخورد با دانش آموز پرخاشگر در لحظه بحران است و از تشدید خطرناک اوضاع جلوگیری می‌کند.

پس از طوفان: گفتگوی ترمیمی و آموزش مهارت

پس از آنکه دانش آموز و محیط آرام شدند، زمان آموزش فرا می‌رسد. این گفتگو نباید بلافاصله پس از بحران باشد. به دانش آموز فرصت دهید تا به حالت عادی برگردد.

• مرور واقعه: با هم اتفاقی که افتاده را مرور کنید. “یادته امروز سر کلاس چه اتفاقی افتاد؟ می‌تونی برای من تعریف کنی؟”
• شناسایی محرک‌ها: به او کمک کنید تا بفهمد چه چیزی باعث عصبانیت او شد. “قبل از اینکه اون اتفاق بیفته، داشتی چه کار می‌کردی؟ چه حسی داشتی؟”
• درک تاثیر رفتار: به او کمک کنید تا بفهمد رفتارش چه تاثیری بر دیگران گذاشته است. “وقتی تو فریاد زدی، به نظرت سارا چه حسی پیدا کرد؟”
• طوفان فکری برای راه حل‌های جایگزین: از او بپرسید: “دفعه بعد که اینقدر عصبانی شدی، به جای پرت کردن کتاب، چه کار دیگه‌ای می‌تونی بکنی؟” با هم لیستی از راهکارهای قابل قبول (مانند مشت زدن به بالشت، پاره کردن کاغذ، صحبت با یک بزرگتر) تهیه کنید.

این گفتگو، فرآیند برخورد با دانش آموز پرخاشگر را از یک رویداد تنبیهی به یک تجربه یادگیری تبدیل می‌کند.

اگر احساس می‌کنید به تنهایی قادر به مدیریت این گفتگوها نیستید، کمک گرفتن از یک مشاور متخصص می‌تواند بسیار راهگشا باشد. برای هر گونه مشاوره از تلفن ثابت در سراسر کشور با شماره 9099071613 (بدون پیش شماره) تماس بگیرید.

روایت‌هایی از دل کلاس و خانه: ده داستان واقعی از پرخاشگری

این داستان‌ها، که برگرفته از تجربیات واقعی هستند، نشان می‌دهند که برخورد با دانش آموز پرخاشگر چقدر می‌تواند متفاوت و چندلایه باشد.

1. داستان رضا، کلاس اول: “رضا هر روز در کلاس یک نفر را کتک می‌زد. بعد از کلی مشاهده، فهمیدیم به خاطر ضعف عضلات دست، در نوشتن بسیار کند است و از همه عقب می‌افتد. این ناکامی، او را پرخاشگر می‌کرد. با ارجاع او به کاردرمانی و تغییر تکالیفش، پرخاشگری او تقریبا به صفر رسید.” (روایت معلم)
2. تجربه مادر نیلوفر: “دخترم بعد از تولد برادرش، شروع به زدن و گاز گرفتن او کرد. تمام راهکارها را امتحان کردم. آخر سر مشاور به من گفت به جای تمرکز بر روی رفتار بد، روزی نیم ساعت وقت کاملا اختصاصی برای نیلوفر بگذارم. همین کار ساده، حسادت او را به شدت کاهش داد.”
3. خاطره آقای مهدوی، معلم ورزش: “دو دانش آموز در حین بازی فوتبال، به شدت با هم درگیر شدند. به جای اخراج هر دو، آنها را از بازی بیرون آوردم و مجبورشان کردم تا پایان بازی، به عنوان کمک داور، با هم همکاری کنند. این مسئولیت مشترک، آنها را آرام کرد و حتی باعث شد با هم دوست شوند.”
4. روایت یک دانش آموز: “در دوران راهنمایی، به خاطر لکنت زبانم مسخره می‌شدم. یک روز یکی از بچه‌ها ادای من را درآورد و من با مشت به صورتش زدم. کارم اشتباه بود، اما هیچکس نمی‌فهمید در دلم چه می‌گذرد. تنها کسی که به من کمک کرد، مشاور مدرسه بود که به من اعتماد به نفس داد.”
5. تجربه خانم سعیدی، معلم هنر: “دانش آموزی داشتم که مدام نقاشی‌های دیگران را خط خطی می‌کرد. فهمیدم در خانه، والدینش به شدت کمال‌گرا هستند و هیچوقت از کارهای او راضی نیستند. او با خراب کردن کار دیگران، خشم خود را نشان می‌داد. در کلاس، فضایی ایجاد کردم که در آن اشتباه کردن و کامل نبودن، مجاز بود.”
6. داستان تلخ یک ناظم: “دانش آموزی را به خاطر پرخاشگری مکرر، برای یک هفته از مدرسه اخراج کردیم. در همان یک هفته، او در خیابان با گروهی ناباب آشنا شد و یک ماه بعد به خاطر یک جرم بزرگتر، راهی کانون اصلاح و تربیت شد. آنجا بود که فهمیدم اخراج، پاک کردن صورت مسئله است، نه حل آن.”
7. اعتراف یک پدر: “همیشه با پسرم بلند صحبت می‌کردم و گاهی او را هل می‌دادم. یک روز او هم در جواب من، فریاد زد و در را به هم کوبید. در آینه به خودم نگاه کردم و دیدم او فقط دارد رفتار من را تقلید می‌کند. تغییر را از خودم شروع کردم.”
8. چالش یک معلم با دانش آموز اوتیسم: “دانش آموزی با اوتیسم داشتم که وقتی برنامه کلاس عوض می‌شد، دچار فروپاشی عصبی می‌شد و خودش را می‌زد. با کمک مشاور، یک برنامه تصویری روزانه برایش درست کردیم. همین که او می‌توانست مراحل بعدی را پیش بینی کند، پرخاشگری‌اش ۹۰ درصد کم شد.”
9. موفقیت یک تیم: “دانش آموزی داشتیم که به دلیل تجربه خشونت خانگی، بسیار پرخاشگر بود. با یک تیم متشکل از معلم، مشاور، مددکار اجتماعی و والدین (که تحت آموزش بودند)، یک برنامه حمایتی یکپارچه برای او طراحی کردیم. درمان او ماه‌ها طول کشید، اما امروز او یکی از آرام‌ترین دانش آموزان مدرسه است.”
10. یک نکته از یک روانشناس: “مهمترین اصل در برخورد با دانش آموز پرخاشگر این است: ابتدا رابطه، سپس راه حل. تا زمانی که دانش آموز به شما اعتماد نکند و احساس امنیت نکند، هیچ راهکاری موثر نخواهد بود.”

تجربه شما در این زمینه چیست؟ آیا با دانش آموز پرخاشگر مواجه بوده‌اید؟ داستان خود را در بخش نظرات با ما و دیگران در میان بگذارید. هر تجربه، درسی گرانبهاست.

جدول ۱: انواع پرخاشگری و نیازهای پنهان پشت آنها

جدول ۲: بایدها و نبایدهای کلیدی در لحظه بحران پرخاشگری

پرسش و پاسخ‌های متداول

در این بخش به برخی از پرتکرارترین سوالات شما در زمینه برخورد با دانش آموز پرخاشگر پاسخ می‌دهیم.

آیا پرخاشگری در پسران طبیعی‌تر از دختران است؟ پسران به دلایل بیولوژیکی و فرهنگی، ممکن است پرخاشگری خود را به صورت فیزیکی‌تری نشان دهند، در حالی که دختران بیشتر به سمت پرخاشگری رابطه‌ای (مانند طرد کردن) متمایل هستند. اما اصل پرخاشگری در هر دو جنس نیاز به توجه و مداخله دارد و نباید به بهانه “پسر است دیگر” نادیده گرفته شود.

مرز بین لجبازی عادی و پرخاشگری کجاست؟ لجبازی معمولا یک مقاومت کلامی یا عدم همکاری است. اما پرخاشگری شامل قصد آسیب رساندن (کلامی، فیزیکی یا روانی) به خود یا دیگران است. وقتی رفتاری امنیت و آرامش دیگران را مختل می‌کند، از مرز لجبازی عبور کرده و به پرخاشگری تبدیل شده است.

آیا باید دانش آموز پرخاشگر را از کلاس اخراج کرد؟ اخراج موقت از کلاس (فرستادن به یک مکان آرام مشخص شده) می‌تواند به عنوان بخشی از یک برنامه رفتاری و برای کاهش تنش، مفید باشد. اما اخراج کامل از مدرسه، اغلب آخرین راه حل و در موارد بسیار شدید است و باید با دقت و پس از انجام تمام مداخلات دیگر صورت گیرد، زیرا می‌تواند مشکل را تشدید کند.

آیا بازی‌های کامپیوتری خشن، باعث پرخاشگری می‌شوند؟ تحقیقات در این زمینه نتایج متناقضی داشته‌اند. در حالی که این بازی‌ها به تنهایی علت اصلی پرخاشگری نیستند، اما می‌توانند در کودکانی که زمینه‌های پرخاشگری را دارند، به عنوان یک عامل تشدید کننده عمل کرده و آستانه حساسیت آنها به خشونت را کاهش دهند. مدیریت زمان و محتوای این بازی‌ها ضروری است.

آیا تنبیه بدنی راه حل است؟ خیر، هرگز. تنبیه بدنی نه تنها از نظر قانونی و اخلاقی مردود است، بلکه به کودک می‌آموزد که “فرد قوی‌تر حق دارد فرد ضعیف‌تر را بزند”. این کار، یک چرخه معیوب از خشونت را بازتولید می‌کند و به رابطه شما با کودک آسیب جبران ناپذیری می‌زند.

از چه زمانی باید نگران پرخاشگری فرزندم شوم و به متخصص مراجعه کنم؟ اگر پرخاشگری فرزند شما: ۱. مکرر و شدید است. ۲. باعث آسیب به خود یا دیگران می‌شود. ۳. در روابط اجتماعی و عملکرد تحصیلی او اختلال جدی ایجاد کرده است. ۴. با گذشت زمان بهتر نمی‌شود یا بدتر می‌شود، حتما و در اسرع وقت باید به یک روانشناس یا روانپزشک کودک مراجعه کنید.

آیا رژیم غذایی می‌تواند بر پرخاشگری تاثیر داشته باشد؟ بله. تحقیقات نشان می‌دهند که کمبود برخی مواد مغذی (مانند امگا ۳ و آهن) و مصرف بالای قند و مواد افزودنی، می‌تواند بر عملکرد مغز و کنترل خلق و خو تاثیر منفی داشته باشد. یک رژیم غذایی سالم و متعادل، بخشی از یک برنامه جامع برای مدیریت پرخاشگری است.

چگونه به سایر دانش آموزان توضیح دهم که چرا برخورد من با دانش آموز پرخاشگر متفاوت است؟ می‌توانید به صورت کلی در کلاس در مورد تفاوت‌های فردی صحبت کنید. “بچه‌ها، همانطور که بعضی از شما در ریاضی قوی‌تر هستید و بعضی در ورزش، در کنترل احساسات هم با هم فرق داریم. وظیفه همه ما این است که به هم کمک کنیم تا در همه زمینه‌ها رشد کنیم.”

آیا دارودرمانی برای پرخاشگری لازم است؟ در برخی موارد که پرخاشگری ریشه در یک اختلال زمینه‌ای مانند ADHD شدید یا سایر مشکلات روانپزشکی دارد، دارودرمانی تحت نظر روانپزشک کودک می‌تواند بخشی ضروری از برنامه درمانی باشد. دارو به تنهایی راه حل نیست، اما می‌تواند به کودک کمک کند تا برای یادگیری مهارت‌های جدید، آمادگی بیشتری داشته باشد.

من به عنوان معلم/والد، احساس فرسودگی و درماندگی می‌کنم. چه کار کنم؟ این احساس کاملا قابل درک است. برخورد با دانش آموز پرخاشگر انرژی روانی زیادی می‌طلبد. حتما برای خودتان وقت بگذارید، از حمایت همکاران و دوستانتان استفاده کنید و از همه مهمتر، از کمک حرفه‌ای برای خودتان نیز غافل نشوید. شما تا زمانی که حال خودتان خوب نباشد، نمی‌توانید به دیگری کمک کنید.

سخن پایانی: ساختن ظرفیت به جای سرکوب هیجان

در پایان این مسیر، امیدواریم این پیام اصلی را منتقل کرده باشیم که هدف نهایی در برخورد با دانش آموز پرخاشگر، سرکوب یا حذف هیجان خشم نیست. خشم، یک هیجان طبیعی و انسانی است. هدف، ساختن “ظرفیت” در دانش آموز است؛ ظرفیتی برای فهمیدن هیجانات خود، مدیریت آنها به روشی که به خود و دیگران آسیب نزند، و ابراز نیازهای خود به شیوه‌ای سازنده. این فرآیند، یک شبه اتفاق نمی‌افتد و نیازمند صبر، استمرار، دانش و مهمتر از همه، یک رابطه انسانی گرم و مبتنی بر اعتماد است. هر قدم کوچکی که در این راه برمی‌دارید، سرمایه گذاری بزرگی برای آینده یک انسان و آرامش یک جامعه است.

ذهن آگاهانه، به عنوان بزرگترین وبسایت تخصصی آموزش و مشاوره در کشور، افتخار می‌کند که در این مسیر چالش برانگیز، با ارائه دانش و حمایت تخصصی، در کنار شما باشد. ما به قدرت شفابخش درک و همدلی ایمان داریم. از اینکه تا انتهای این مقاله همراه ذهن آگاهانه بودید، از شما صمیمانه سپاسگزاریم.

ذهن آگاهانه از حمایت و همراهی شما تا پایان این مقاله، کمال تشکر را دارد. ما مشتاقانه منتظر خواندن نظرات، تجربیات و سوالات شما در بخش دیدگاه‌ها هستیم تا با هم، محیطی امن‌تر و سالم‌تر برای رشد فرزندانمان بسازیم.